Witaj, drogi czytelniku! Dziś zabierzemy Cię w podróż przez historię włoszczyzny w Polsce i przyjrzymy się etymologii słowa „Włosi” i „Włochy„. Oczywiście, nie zapomnimy również o pracy jaką wykonuje tłumacz włoskiego na polski, która może okazać się niezwykle przydatna w dzisiejszych czasach. A na deser, podzielimy się z Tobą krótką historią sukcesu rukoli na polskiej scenie kulinarnej!
Zacznijmy od Włoszczyzny.
Chyba wszyscy wiemy, że mówimy tu o roślinach warzywnych, które dodajemy do dań, aby nadać im wyjątkowego smaku. Ale skąd wzięła się nazwa „Włoszczyzna„? Otóż, słowo to jest pochodzenia barbarzyńskiego, a dokładniej od staropolskiego słowa „Włosi„. Ale zanim wyjaśnimy, dlaczego, pozwól, że jednak wrócimy do czasów barbarzyńskich.
W dawnych czasach istniał lud barbarzyński znanym jako „Vlosci„. Byli oni znani z tego, że jako pierwsi wprowadzili do swojej diety bogactwo warzyw, w tym te, które później znalazły się w Włoszczyźnie :). Gdy Vlosci dotarli na tereny Polski, Polacy, zachwyceni ich kulinarnymi umiejętnościami, zaczęli nazywać tę mieszankę warzyw „Włoszczyzną”. Wszystko to na cześć tego barbarzyńskiego ludu. Jacy byliśmy wspaniałomyślni!
A teraz przejdźmy do słowa „Włosi” i „Włochy”.
Vlosci to nazwa ludu barbarzyńskiego zamieszkującego tereny na południowy zachód od Polski. Ale czy to barbarzyńcy? Może to Wolskowie? W każdym razie ludzie pochodzący z Italii zostali przez nas zidentyfikowani jako Vlosci, czyli Włosi. Stąd już blisko do Włochów, Włoszek i Włoch. Ale może jednak okazuje się, że etymologia tych słów jest związana z… włosami! Nie tymi rozczochranymi, barbarzyńskimi dredami na głowie, ale z jednym z najważniejszych elementów kultury włoskiej czyli stylowymi fryzurami i zarostem.
Tak więc domniemamy, że kiedy Polacy po raz pierwszy spotkali Włochów, zauważyli, że mają oni piękne i gęste włosy na głowach oraz modnie ułożone wąsy. Fascynacja tą cechą fizyczną była tak ogromna, że Polacy zaczęli nazywać ich „Włochami„. No i stąd hołd dla ich imponującego zarostu.
Na scenie od dłuższego czasu przebywa mistrz drugiego planu: tłumacz języka włoskiego. Prosimy o uwagę! Twoja praca jest niezwykle ważna, ponieważ umożliwia komunikację między dwoma kulturami. Słowianami, sławnym ludem lub niewolniczym, jak kto woli, i ludem włochatych barbarzyńców czyli Włochów. Tłumacz włoskiego na polski to nie tylko umiejętność przenoszenia słów z jednego języka na drugi. To magiczna sztuka lawirowania między tymi dwoma odmiennymi ludami, zanurzania się w kulturze włoskiej, łapania subtelnego piękna języka i przekazywania go w sposób zrozumiały dla słowiańskiego odbiorcy. Tłumacz włoskiego na polski maczał z pewnością palce w tej zawiłej historii. Ale zobaczmy czy ostatnimi czasy też nie nosi w zanadrzu jakiejś lingwistycznej zdobyczy.
Ale do rzeczy! Chciałbyś wiedzieć, jaką rolę odgrywa rukola w tym wszystkim, prawda?
Otóż, rukola podbiła serca i podniebienia Polaków w ostatnich latach. Stała się prawdziwą gwiazdą na polskiej scenie kulinarnej. To taka mała roślinka o pięknych zielonych liściach, która ma moc wywoływania euforii wśród smakoszy. To tak zwana rokietta! A dokładniej rokietta siewna! Może zamiast o rukolę spytajcie o nią.
W polskich restauracjach rukola to teraz wyraz mody i europejskości. Można by rzec, że rukola jest wyznacznikiem statusu społecznego w świecie gastronomii. Na pewno widziałeś kiedyś kelnera, który na tacce niesie miseczkę rukoli jakby to była korona? No właśnie!
Ale kto lepiej niż tłumacz włoskiego na polski był w stanie przekazać całe to szaleństwo, modę i szpan związane z rukolą? To tłumacz na włoski był kluczem do odkrywania wszystkich sekretów kuchni włoskiej, do rozumienia jej smaków i tradycji. To on tłumaczy kulinarne arcydzieła na język, który brzmią jak poezja i przetłumaczył włoskie rucola na rukola. Ruchetta, rughetta na rokietta! I to siewna!
Aplauz i uznanie dla tłumacza języka włoskiego!
Buon appetito!